Over kansen, mogelijkheden en beperkingen en twijfels.

Over kansen, mogelijkheden en beperkingen en twijfels.

Regelmatig krijg ik de vraag of ik ook kookworkshops geef? Of wanneer ik eens een avondje organiseer om mijn recepten te laten proeven. Hier moet ik altijd afwijzend op reageren, dit is eigenlijk met pijn in mijn hart en twijfels in mijn maag.

Zoals jullie wel weten ben ik een paar jaar geleden voor 100% afgekeurd en ik ontvang dus een WIA-uitkering. Ik ben om het maar even plat te zeggen, gewoon ontzettend beperkt. Door een verwaarloosde gebroken schouder heb ik alle dagen pijn en kan ik vaak maar heel weinig. Van revalideren kwam de laatste jaren niets, door een tegenwerkend lijf en een tegenwerkend hoofd. Ik ben zo bang voor de pijn dat revalideren tegenwoordig zelfs nog lastig gaat. Zelfs als ik denk dat het beter met me gaat krijg ik vaak weer een terugval. Gelukkig heb ik nu een hele lieve maar strenge fysio, ze doet niet aan pappen en nat houden πŸ˜‰ Ze geeft me er flink van langs en dus ben ik op dit moment zelfs voorzichtig begonnen met krachttraining!

Maar om terug te komen op de kookworkshops… Eigenlijk is dit dus een droom voor mij! Dit lijkt me echt supertof, maar dan slaat ook meteen de twijfel toe. Waarom denken die mensen dat ik beter kan koken dan zij? Ik heb hier niet de juiste papieren voor, ik heb geen locatie en geen spullen. Ik ben ook de meest chaotische kok die er rondloopt en heb maar eng weinig geduld πŸ˜‰ In mijn eigen keukentje met half gebakken fornuis en oven kan ik geen groepen mensen ontvangen. Hoe zit het met het UWV en mijn inkomen? Kan ik dit eigenlijk wel? Want hoe vaak komt het niet voor dat ik thuis niet eens kan koken, omdat ik te moe ben, te veel pijn heb of gewoon het even niet meer zie zitten.

Ik voel me ontzettend vereerd dat mensen mij zien als voorbeeld, dat ik hun zou kunnen leren koken. Want eigenlijk doe ik altijd maar gewoon wat en meestal pakt dat lekker uit πŸ˜› Maar om nou te zeggen dat ik een talentje in de keuken ben? Ik hou van lekker eten en om lekker te eten moet je toch aan de slag in de keuken.

Ook heb ik natuurlijk wel een visie over eten, ik wil gezond eten. Zonder pakjes en zakjes koken, het moet lekker zijn, goedkoop, snel klaar en niet zo moeilijk. Van nature ben ik namelijk aartslui πŸ˜‰ Ik hou niet van veel werk en gedoe… ik hou van simpel…koken voor dummies dus πŸ˜‰

Het lijkt me dus hartstikke gaaf om te doen! maar ik denk dat mijn dosis geduld een belemmering zal vormen voor mij πŸ˜‰ Ik verwacht namelijk dat iedereen in een keer begrijpt wat ik bedoel, daarom heb ik het ook al opgegeven om ’the Mr’ te leren koken πŸ˜‰ Maar ik zal toch eerst iets beter moeten worden.

Het doel bij mijn revalidatie is nu dat ik eerst voor mezelf kan zorgen, dat ik mijn huis zelfstandig schoon kan houden en dat ik werken nog even als laatste doel hou. Ik heb namelijk de gave om mezelf en mijn kracht ontzettend te overschatten waardoor ik vaak veel te snel wil en ga. Daarom heb ik regelmatig een terugval en moet ik eerst weer weken herstellen om weer op nul te kunnen beginnen. Nu luister ik naar de ontzettend verstandige fysio, die weet wat ik voel en me voor het eerst in 5 jaar een juiste behandeling bied.

Jullie moeten dus nog heel even wachten op mijn kookworkshops en proeverijtjes…. Ik ga eerst beter worden dan dit. In de tussentijd kan ik me wel vast verdiepen in wat ik zou moeten kunnen en weten en zou moeten regelen. En wie weet… misschien leest iemand met de mooiste, geschikte locatie dit en helpt me op die manier alvast uit de brand πŸ˜‰

Ik ga in ieder geval aan de slag om beter te worden, daarna kan ik met het UWV Β in gesprek. Over mogelijkheden, toekomstperspectief en kansen….. Over werk en gelukkig zijn πŸ™‚

Want werken, dat is wat ik zo graag wil…

Al 5 jaar!!!

Bonsje.

4 gedachten over “Over kansen, mogelijkheden en beperkingen en twijfels.

  1. Wel echt een eer dat men dit oppert! Ik vind je blog sowieso een gezellige en daar kun je al heel trots op zijn! Jouw eigen wereldje, jouw creatie. En wie weet wat de toekomst jou brengen zal. Geniet van dit grootse dat je al doet! Dikke kus en houdt hoop!! Xxx

    1. Ik krijg net weer een klein beetje hoop, omdat ik vorige week zonder veel napijn de keuken en de woonkamer heb gepoetst. Vandaag was de badkamer aan de beurt….volgens mij helpt de krachttraining al een beetje πŸ˜‰ Hoeveel pijn het me ook doet, nu zet ik door! Fijn dat jij mijn blog net zo gezellig vind als dat ik jou stukje www vind πŸ™‚ Ik kom vaak even voor mijn ontspanning bij jou gluren. Ik weet in ieder geval zeker dat mijn nieuwe manier van eten me zoveel meer energie geeft…al baalde ik bij die lekkere taarten wel een beetje dat ik ze niet mocht hebben…. toch even een hapje geproefd, ik wil mijn visite natuurlijk niet vergiftigen πŸ˜‰ dikke knuffel leukerd!

  2. Zorg eerst maar voor jezelf Dat is heel belangrijk.
    Dan komt de rest vanzelf En blijf in je zelf geloven
    Ik ben zelf Cranio Sacraal therapeut
    Met warme groet Peter

Laat een antwoord achter aan Cynthia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: