mooi!

mooi!

Met haar nieuwsgierige blauwe ogen bekijkt ze de wereld op haar manier. Ze bekijkt de wereld als het twee jarig kind dat ze is, alles is nieuw… alles is mooi! Alles is wauw en alles is paaaaaachig!

Ik kijk naar haar met mijn bruine ogen, vol verwondering, liefde en bewondering… Kind wat lijk je op me! Je ogen, je blik, je ronde toet, je lange benen, je houding, je stem….

Vol liefde en plezier ontdekt ze haar lijfje en ik kijk naar haar. Ik ben regelmatig geëmotioneerd maar ook vermaakt om haar zelfliefde. Wat kan ik veel van dit kind en haar zelfbeeld leren.

Alles aan zichzelf vind ze prachtig 🙂

Ze benoemt het vol plezier ‘Lieve’s mooie buik, Lieve mooie pappesjes (borstjes), Lieve mooie benuh, Lieve mooie armen, Lieve mooie oluh (oren), Lieve mooie billuh! oooooooh zo mooi!’

Ik bevestig het met vreugde natuurlijk! Ze is ook mooi, ze is meer dan mooi…ze is prachtig, perfect…mijn kind. Nooit zal ik haar lijf negatief benoemen, nooit zal ik als moeder bewust haar zelfbeeld beschadigen!

Maar de ogen van een twee jarig kind kijken ook naar anderen met liefde en liefde maakt mooi 🙂

Mijn dikke billen met cellulitis? Liefdevol staat ze er op te meppen…’Mama’s mooie billuh!’

Mijn te zware bovenbenen? Ze worden geknuffeld…’Mama mooie benen!

Mijn buik met moederflapje door het litteken? Het fijnste knuffelplekje…’ooooeh mama buikje?!’

Mijn borsten die het verliezen van de zwaartekracht? Ze trekt mijn shirt naar beneden, aait vol liefde mijn boezem onder het uitroepen ‘Oooeh…mama, lekkere zachte pappesjes…mooooooi!’

Mijn kind vind me zo mooi, ik kijk naar mezelf terwijl ze van me houdt en ik hoop dat ik ook ooit met zoveel liefde naar mijn lichaam kan kijken.

Dat ik met dezelfde liefde naar mezelf ga kijken die ik voor haar voel.

Want liefdevolle ogen zien alleen maar schoonheid 🙂

Wat ben je mooi!

Reacties zijn gesloten.