Stil
Stil is het hier, op mijn blog.
Niet zo stil is het in mijn hoofd. Honderdduizenden dingen razen door mijn brein en daarvan wil ik duizenden dingen opschrijven. Toch blijft het hier stil…
Waarom? Ik kan het heel goed uitleggen.
De dingen die door mijn hoofd razen liggen gevoelig, zijn prive of geven teveel weg over mijzelf. Want hoeveel mensen ook denken dat ik alles online knal, ik ben me steeds meer bewust van mijn kwetsbaarheid.
De manier om mijn hoofd leeg te krijgen is door te schrijven, maar ik wil niet alles delen. Want mensen denken me te kennen door mijn schrijfsels en oordelen dus ook. De oordelen zijn vaak hard, ongenuanceerd want ook gegeven in een momentopname. Net als mijn schrijfsels meestal momentopnames zijn.
Dan heb je nog het verhaal van de zender en de ontvanger, op het lijntje tussen die 2 is vaak storing op de lijn π Vaak krijg ik reacties op mijn blog die ik niet begrijp, mensen hebben dan iets heel anders begrepen dan ik bedoel. Dat maakt het voor mij lastig om onbevangen te blijven schrijven. Want dat oordeel…daar kan ik dagen, weken, maanden zelfs over blijven piekeren.
Dat is diagnose ASS, mijn autistische brein kan de hoeveelheid prikkels niet aan. Ik verwerk niets en blijf in kringetjes ronddenken, invullen wat die ander nou bedoelde met juist deze reactie. Ontzettend vermoeiend, dat kan ik jullie wel vertellen π
Natuurlijk kan ik uren kletsen over mijn kind, maar ik wil geen mamablogger zijn π Voor al haar grappige uitspraken en acties heb ik Twitter en Facebook. Ik kan me ook niet voorstellen dat mensen dat interessant vinden, want hoe bijzonder ik haar ook vind…er zijn nog veel meer leuke kinderen π
Koken en daarover schrijven? Mijn begeleider is juist aan het werk met mijn hulpvraag om weer structuur in mijn dag te krijgen π Ik heb de opdracht gekregen om een weekplanner te kopen en dit stel ik nu al een week uit, want: uitstelgedrag is mijn mechanisme π Zo ook met koken en daarover nadenken…nu ik het er over heb, ik ben alweer vergeten vlees uit de vriezer te halen…dat word vegetarische risotto dus vandaag π
Ik ben vaak zo moe en overprikkeld van het omgaan met de koppigheidsfase van mijn kind, dat ik alleen dingen maak die ik op de automatische piloot kook. Een nieuw en spannend recept kan mijn drukke hoofd niet bedenken π
Vaak spelen maatschappelijke thema’s ook een rol in mijn hoofd. Seksuele ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, genderproblematiek, de wachtlijsten in de GGZ, Corona maatregelen, body positivity, chronische pijn, infertiliteit, kinderwens, binnenlandse en buitenlandse politiek, ga maar door…
Allemaal zaken waar ik uren over kan praten, maar online een discussie aanzwengelen lijkt me niet verstandig. Zoveel mensen, zoveel meningen en in discussies is niet iedereen even aardig… Nare reacties geven mij dan weer zoveel stress dat ik het maar laat om mijn mening te delen.
Waar ik ook uren over kan kletsen is mijn huis, de tuin, alle plannen die ik heb met het interieur π Maar zo de wind waait, waait Bonsjes jasje… Morgen heb ik weer iets anders wat ik wil en waar ik helemaal op gefocust ben π Plus dat de aannemers allemaal pas volgend jaar weer tijd hebben en de rek momenteel een beetje uit mijn knip is… weinig nieuws te vertellen dus. Alleen dat de bestelde eetkamerset vertraging heeft en ik daar enorm van baal π
Mijn traject bij de GGZ? vind ik te kwetsbaar. Wil ik niet over praten, wil ik niet over gepraat hebben dus hou ik binnen. Sowieso vind ik het lastig om er over te praten…ik kan alleen delen dat ik ook tegen de ellenlange wachtlijsten aanloop en niet de hulp krijg die ik nu nodig heb.
Voor mijn ADHD heb ik nu medicatie, dankzij dit spul heb ik eindelijk wimpers, wenkbrauwen en nagels en ook nog een mooie zuivere huid zonder puistjes π Ik voel namelijk veel minder onrust en hoef dus niet zoveel aan mezelf te plukken, dit gaat vast ook nog resulteren in een knap hoofd met haar, zonder kale plekken π
Al met al heb ik dus een heel druk hoofd vol onderwerpen en vind ik niks daarvan geschikt om te delen met de wereld, en zo bleef het een tijdje stil π
Maar…misschien kunnen jullie me een klein beetje op weg helpen?
Laat me maar weten wat jullie leuk zouden vinden om van me te lezen! Want schrijven kan ik nog steeds prima en mijn humor is ook nog rijkelijk aanwezig, net als zelfspot en kwetsbaarheid… Ik heb alleen een klein beetje hulp nodig π
En zo schreef Bons dik 700 woorden over niets π
Bonsje
EΓ©n gedachte over “ Stil”
Wat ben je toch een leuk mens! Schrijf over datgene wat jou blij en gelukkig maaktβ¦β‘