Ja jongens, das nogal een titel he?! Die gekke, grappige, lieve, kwetsbare bons gaat iets schrijven over boos zijn 😉

Want dat is het probleem… Bij elk gesprek met de psychiater komt ie weer… ‘Je hebt zoveel afgeremde agressie in je lijf, laat het er toch uit!’

Maar dan komt het volgende probleem…ik ben daar een beetje te rationeel voor 🙂 Ik ga niet slaan, niet schreeuwen, niet janken, niet brullen en al helemaal niet boksen. Boksen was een nogal lomp voorstel van de beste man…’Dan val je ook meteen wat kilo’s af!’ Ten eerste…ik heb een nogal pijnlijke fysieke beperking, ten tweede…ik ben niet zo agressief, ten derde…ik kom niet om mijn overgewicht met jou te bespreken! Ik kom voor het herzien van medicatie, en omdat ik voor het voortzetten van trauma therapie verplicht eens per jaar een psychiater moet zien. Het mee grunten met death metal leek me ook geen tof idee…aangezien ik meer van de klassieke muziek ben 😉

In een ding heeft de beste man (ik noem hem ‘de eikel’) wel gelijk…ik ben over ontzettend veel dingen, ontzettend boos en ik heb geen idee hoe ik mijn woede los moet laten. De enige manier waarop ik mijn emoties uit, is via mijn toetsenbord en mijn woorden. Dus ga ik jullie een paar keer vervelen met mijn enorme boosheid.

Eigenlijk is het eerste waarover ik ontzettend boos ben: Volwassenen uit mijn jeugd die de mogelijkheid hadden om een kind te laten bloeien maar hun talent hebben ingezet om dat kind kleiner dan klein te maken.

De kleuterjuf met godsdienstwaanzin, die elke dag vertelde over de engel die in haar dromen kwam vertellen dat het einde nabij was. Dat we ons moesten bekeren, want anders was het te laat. Dan zou God terug komen op de wolken, met een vurig oordeel en zouden we gedoemd zijn tot het eeuwige lijden in de hel. Er hing een zwaard boven ons hoofd aan een brandend touw…elk moment kon het laatste zijn. Ik was 4, een gevoelig kind met een enorm beeldend vermogen…

De nare meester in groep 4, de man die aan het begin van het schooljaar zijn ijzeren stok toonde. Met de boodschap ‘Wie niet luistert…die mag voelen.’ BAM…angst gegarandeerd bij een verlegen kind van 6 dat toch al ietwat angstig is aangelegd. De dag dat dezelfde man me naar huis stuurde omdat ik geen sokken droeg in mijn sandalen… Ten overstaan van een volle klas liet hij mij weten dat ik schaamteloos was door op blote voeten te lopen. Vrouwen en meisjes dienen ten allen tijde deugdzaam gekleed te zijn…

De juf in groep 5 die mijn stoere nichtje, het meisje waar ik me aan optrok, compleet in elkaar roste waar ik naast zat! Een grote volwassen vrouw die helemaal los ging op een meisje van 8! Zonder gene, zonder terughoudendheid, een kind volledig aframmelen met haar vuisten. Zelden heb ik me zo klein en machteloos gevoeld. Wat had ik mijn nichtje graag geholpen en wat was ik bang om ook zo’n pak rammel te krijgen!

De meester in groep 7 die een jochie met een ietwat grote mond door het klaslokaal heen schopte…

Jullie zien het wel, agressie tegen kleine machteloze kinderen was een thema op mijn basisschool. Je houden aan de regeltjes, de angst voor de hel, het oordeel over meiden met broeken…oorbellen…kort haar. Jezebels versierselen, gedrag en kledij voor hoeren…wat een hoer was, was niet helemaal duidelijk maar het was duidelijk niet goed.

En ja, ik was een lief kind. Een ontzettend intelligent kind, ik haalde fantastische cijfers. Ik hoefde daar totaal niet voor te werken…ik kon het allemaal zo makkelijk. Ik viel niet op, was het liefst onzichtbaar…maar ja, als je voor alles tienen haalt…dan val je wel op bij de leerlingen 😉 Je kunt het gewoon niet goed doen! Niet zo goed op school, boze leraren die agressief zijn. Fantastische cijfers…het lievelingetje van de leraren en het slachtoffer van pesters…

Deze dromer heeft nooit extra hulp gehad bij het leren, geen extra uitdagingen gekregen in de lesstof. Want ik haalde tienen en viel niet op…niemand die ooit bedacht heeft dat ik een klein concentratieprobleempje heb en nooit in mijn leven huiswerk hoefde te maken voor die tien. Stuur maar naar het VWO…die is slim genoeg….ik ben er nog boos om dat een stel volwassenen mij niet heeft gezien.

Bonsje.