Empathie is inlevingsvermogen, de kunde of vaardigheid om zich in te leven in de situatie en gevoelens van anderen. Het woord empathie is afgeleid van het Griekse woord ἐμπάθεια (empatheia), of invoelen.

Dit vind ik op Wikipedia…

Empathisch vermogen, sommige mensen bezitten het niet. Weer anderen hebben er een gezonde dosis van, ik ben er zo een die er iets teveel van bezit.

Emoties van anderen….ik voel ze oprecht, ik neem ze over, ik kan ze niet handelen…

Mijn hoofd loopt vast, ik loop over en dan moet ik schrijven. Schrijven is mijn manier om de emmer te legen, als de emmer niet word geleegd lig ik nachten wakker. Stuiter ik de dagen door, praat ik onophoudelijk over wat me bezig houd en ben ik een persoonlijke hel voor mijn directe omgeving.

Mijn empathie zorgt ook voor heel veel begrip voor anderen, voor het feit dat ik altijd weer opnieuw in gesprek wil gaan. Want iedereen leert elke dag bij…ook als we eerder problemen hebben gehad. Door weer opnieuw in gesprek te gaan en open te staan voor die ander kan je weer nieuwe inzichten krijgen.

Door mijn eigen open zijn, durven mensen vaak ook open tegen mij te zijn. Vaak zorgt dit voor hele mooie gesprekken, mooie inzichten en elkaar in een ander licht gaan zien. Soms zorgt het bij mij ook weer voor vollopen, overstromen, het verdriet van die ander voelen, mee huilen….slapeloze nachten.

Mensen zonder empathisch vermogen…daar kan ik niks mee. Ik begrijp ze niet, ik word er boos om, ze begrijpen mij niet en worden boos op mij. Ze noemen me een aansteller, een dramaqueen en aandachtszoeker…

In hun ogen hebben ze natuurlijk gelijk, ik kan alleen niks met hun mening. Vroeger trok ik me ontzettend veel aan van zulke mensen, tegenwoordig kan ik beter van me af bijten. Ik weet inmiddels dat zulke mensen namelijk best veel accepteren, ze voelen zich namelijk ook minder snel gekwetst 😉

Soms lees ik op social media reacties op topics die me aan het hart gaan. Ik weet dat ik dit eigenlijk niet moet doen…want…ik ben te emotioneel betrokken, te empathisch. De afgelopen dagen was ik als Urkse veel op social media om het nieuws te volgen.

Het verwonderde me dat de reacties zo ontzettend betrokken waren, waar Urk meestal afgefikt word om de jeugd, het drank en drugsgebruik, de eilandgeest en het geloof…nu was heel Nederland vol medeleven.

Tot ik een tweet tegenkwam van een AD columnist…walgelijke man. Ik nam de moeite om een beleefd antwoord te formuleren en werd geblokt! Dat doet me dus pijn…dat een vertegenwoordiger van een landelijk dagblad dus als ongeleid projectiel zijn haat mag spuien, in een totaal ongepaste situatie.

Daar lig ik dan wakker van…van een nare man, die vervolgens door een collega journalist ook nog gesteund werd. Vrijheid van meningsuiting valt zoiets onder…ik vind vrijheid van meningsuiting absoluut een groot goed. Heel belangrijk, maar empathie is denk ik een nog grotere kwaliteit dan alles wat je vind er maar uit braken.

Soms is het verstandig om je mond te houden, een stukje respect te tonen, uit empathie…en als je dat niet bezit…dan moet je misschien even afgeremd worden door je werkgever, of stoppen om iedereen te beledigen en gewoon sorry te zeggen…zelfs als je het niet meent! Want normen en waarden zijn ook nog steeds een dingetje.

Iedereen weet wel een beetje wat sociaal geaccepteerd is, empathie of niet. Ook journalisten, columnisten en andere schrijvende wezens…probeer even na te denken hoe je woorden overkomen bij een ander. Zelfs als je vrijheid van meningsuiting belangrijker vind…timing is everything!

Bonsje