’t was als de eerste keer
Kleine disclaimer: Iedereen die niet zit te wachten op kraamverhalen, hormoonverhalen en intimiteiten….klik vooral deze blog weg!
Al dik 8 jaar zijn ’the Mr’ en ik behoorlijk verliefd op elkaar, bij verliefd op elkaar zijn hoor af en toe ook een stevig potje ‘knuffelen’. Daar zijn we allebei niet vies van en dat deden en doen we altijd al met veel plezier, maar er was een moment waarop ik dacht dat het nooit meer goed zou komen! Iets waar niemand je voor waarschuwt voordat je zwanger raakt, vrouwen niet over praten maar zodra je met je verhaal komt, herkent ineens iedereen het 😉
Zoals jullie wel weten was ik behoorlijk misselijk tijdens de zwangerschap van ons onverwachte wonder. Klotsen betekende kotsen, de verliefde knuffelmomenten werden dus tot een minimum gereduceerd tot grote frustratie van ons beiden. Want, wat heel veel vrouwen hebben tijdens hun zwangerschap had ik ook…een stevig libido. Ik kon er alleen geen kant mee uit, want….misselijk, moe, bekkenklachten. Het kwam er in ieder geval gewoon niet zoveel van.
Na de keizersnee, tijdens het ontslaggesprek met de verloskundige in het ziekenhuis was dan ook mijn eerste vraag ‘Wanneer mag ik weer van bil?’ Schaterlachend antwoordde ze dat ze deze vraag voor het eerst kreeg van een pas bevallen vrouw. Maar na bijna 9 maanden amper ‘knuffelen’ was ik wel toe aan een gezellig potje bedpret. Geruststellend antwoordde ze dat ik sowieso moest wachten tot het vloeien (ja jongens, kraamvrouwen vloeien en ja dat is vies maar heel normaal) was gestopt en als ik me dan goed voelde mocht ik los.
Wel moest ik even nadenken over anticonceptie, wat ik wegwuifde met de opmerking dat ik op deze ook 10 jaar had gewacht en ’the Mr’ een afspraak zou maken om zijn zaakjes te regelen, want na 4 dochters vond hij het wel genoeg. De pil en andere hormoontroep begin ik namelijk niet aan en hij wil niet meer, dus vond ik dat het ook zijn pakkie aan was om dan te zorgen dat er ook geen kind meer zou komen.
Na alle hoopvolle verhalen dat je na een keizersnee veel minder lang vloeit, liep ik dus 6 weken met kraamverband tijdens de beruchte hittegolf van 2018. Je wil het niet weten….wat voelde ik me ongelukkig, warm en broeierig en stinkerig. (ik had jullie gewaarschuwd)
In mijn hoofd had ik in ieder geval bedacht dat door de keizersnee mijn onderkantje geen schade had opgelopen en dat ik dus als vanouds kon genieten van de knuffeltijd. Omdat ’the Mr’ niet veel haast maakte met het maken van de beloofde afspraak om zijn zaakjes te regelen, dacht ik toch maar even logisch na over anticonceptie. Vol goede moed bestelde ik bij een bekende webshop die begon als online boekenwinkel een jaarvoorraad aan condooms 😉 30 stuks want ik moest wat schade inhalen.
Vol verwachting klopte mijn hartje dan ook toen het eindelijk zo ver was! Lieve sliep, ik voelde me met het licht uit sexy genoeg en ik had er zin in!….
Vol pure verbazing stokte daarom op het serieuze moment mijn adem…Mensenkinderen, wat een pijn! Wat niemand je dus vertelt is dat je hele hormoonhuishouding over de kop raakt en seks heel anders voelt dan voorheen. ‘The Mr’ was ook een beetje angstig om me pijn te doen dus de spanning was om te snijden 😉 Maar, hoppekee! Niet aanstellen, dit kwam vast omdat het de eerste keer was na zo lang wachten.
Maar het bleef zoveel pijn doen! Zo erg dat ik door er alleen al aan te denken in paniek ging en de deuren van mijn onderkantje op slot gingen!
Voorzichtig ging ik polsen bij andere pas bevallen vrouwen, wat blijkt?! Bijna iedereen had hier last van! Soms wel een half jaar of langer! Maar waarom praat niemand daar dan over bij al die kraamverhalen en andere verhalen over vers moederschap?! Ik was op mijn 37e totaal teleurgesteld in mijn lijf en dacht dat ik niet normaal was. De tip was om vooral veel glijmiddel te gebruiken. Dus vol goede moed toog Bons naar de drogist en liet een tube Sensilube in haar mandje glijden. Geloof me mensen, dit was echt zonde van het geld! Aan het glijden lag het namelijk niet, het is je vaginawand die dunner is en dus gevoeliger.
Gelukkig heelt tijd alles, want na een maand of 6 dacht ineens na een potje knuffelen, ‘verrek, dat was gewoon fijn! geen pijn, gewoon net als vroeger, fijn!’
Knuffeltijd is nog steeds een dingetje met een dreumes in huis, want het lijkt wel alsof ze ruiken dat je even verliefd wil doen. Zodra ik het grote licht uitdoe en de schemerlampjes aan begint ze te mekkeren. Maar er is vooruitgang, inmiddels durf ik het weer met het licht aan (schemerlicht, niet meteen overdrijven. Mijn postpartum body is nog steeds iets waar ik wat onzeker over ben) Anyway…als mama bons gemekker hoort, droogt de zaak meteen op, is de zin weg en helpt die Sensilube nog steeds niet 😉 Ook liggen er nog 29 ongebruikte condooms in het nachtkastje, want inmiddels heeft ’the Mr’ zijn zaakjes geregeld 😉
Ooit, ooit komt het goed en slapen ze tot 12 uur uit…nog 10 jaar geduld tot de pubertijd 😛
Bonsje