Mijn eerste maand als moeder :)

Mijn eerste maand als moeder :)

Inmiddels is Lieve alweer een maand oud, hebben we iets van een ritme kunnen vinden en heb ik nu zomaar tijd om iets te schrijven πŸ˜‰

Ik had in mijn vorige blog al laten weten dat ik nog wel iets zou vertellen over mijn kraamperiode en dat kan nu mooi eventjes voordat mijn popje wakker word voor het volgende flesje.

Voor de bevalling was al afgesproken dat Lieve en ik 24 uur ter observatie in het ziekenhuis zouden blijven in verband met mijn medicijngebruik. Ik had dus een tasje ingepakt met spullen voor 2 dagen… Doordat het een onverwachte spoedkeizersnee werd, werd ons verblijf ineens iets langer. Welgeteld 3 nachten hebben ze me kunnen houden, langer is niet gelukt πŸ˜‰ Ik vond het een drama in het ziekenhuis! Als kraamvrouw krijg je daar geen seconde rust en privacy is ook iets wat daar niet bestaat. Na dat ik een hoop heisa heb gemaakt over het gebrek aan privacy, de wisselende gezichten en het feit dat iedereen maar binnen kwam vallen werd de deur van onze kamer gesloten, kregen we nog maar een gezicht per dienst en voelde ik me iets beter πŸ˜‰

Wat me ontzettend tegenviel was het gevoel dat ik geen baas meer was over mijn eigen lichaam. Lieve had heel veel moeite om de borst te pakken (lees…ze deed dit gewoon niet) dat resulteerde er in dat er ineens een verpleegster aan mijn tepels stond te trekken om Lieve beter aan te laten happen. Na veel gemodder besloot ik om een tepelhoedje te vragen, dit werd dan ook geregeld. Lieve kon dit iets beter aanhappen maar het probleem was dat ik geen toeschietreflex had en mijn voeding ook totaal niet op gang kwam. Omdat mijn meisje behoorlijk af begon te vallen heb ik daarom geeist dat er gestart ging worden met bijvoeden. Ik ben gaan kolven om de borstvoeding op gang te krijgen. Dit was het begin van een dramatische kraamweek die gevuld is geweest met tranen, frustratie, boosheid, verdriet en stress.

Voor elke kolfbeurt moest Lieve namelijk eerst aangelegd worden om te oefenen met aanhappen. Maar een baby die de tepel niet kan pakken word boos, als ze dan ook na al dat geklooi geen voeding krijgt uit die borst is de frustratie nog groter. Gevolg…een overspannen baby die honger heeft na 20 minuten proberen aan elke borst, daarna pas een flesje krijgt terwijl ik mocht beginnen met kolven. Na 2 dagen kwamen er een paar druppels uit mijn borst en veel meer is het niet geworden. Ik zat ongeveer de hele dag en nacht te kolven om mijn kind te voorzien van mijn voeding, tussen het aanleggen en kolven door was er 2 keer per dag een half uurtje waarin ik wat bezoek kon ontvangen… en dan moest ik ook nog even douchen en eten!

Zaterdagochtend mocht ik eindelijk naar huis, naar mijn eigen bed, mijn eigen bank, eigen koffie en gewoon eten! Ik werd opgevangen door de kraamverpleegster en mijn moeder. De ontlading dat ik eindelijk rust had resulteerde in een huilbui van blijdschap op de stoep voor mijn huis in de armen van mijn mams. Koffie in mijn eigen hoekje op mijn eigen bank met een lekker stuk taart van de Urker bakker…Genieten met hoofdletters!

Ik kreeg van heel veel mensen de vraag wanneer ze op bezoek mochten komen maar ik trok het echt niet om mensen te ontvangen, ik wilde alleen mijn eigen naaste familie zien en meer niet. Ik was op, heftig getraumatiseerd door de spoedkeizersnee en het besef dat ik mijn kindje zomaar kwijt had kunnen zijn. De stress van de borstvoeding en het urenlange kolven maakte het niet veel beter. De geboortekaartjes zijn tot de dag van vandaag nog niet allemaal bezorgd. Om mijn rust te garanderen hebben we besloten hier mee te wachten.

Mijn lieve kraamverzorgster kon jammer genoeg maar 3 dagen blijven en daarna kwam er iemand anders. Gelukkig was dit ook een schat maar ik moest zoals gewoonlijk weer even wennen… verandering is niet iets waar ik heel goed mee om kan gaan πŸ˜‰ Ze hebben allebei hun uiterste best gedaan om mijn borstvoedingsverhaal tot een succes te maken. Omdat ik een keizersnee heb gehad, kreeg ik 10 dagen kraamzorg wat ook echt nodig was in mijn geval. Ik had echt hulp nodig bij het aanleggen van Lieve, door mijn nogal grote boezem kon ik totaal niet zien wat ik aan het doen was en de boosheid van mijn kindje als er niet meteen voeding kwam hielp ook niet mee. Echt alles hebben we geprobeerd… verschillende houdingen, neusspray om de toeschietreflex te bevorderen, de lactatiekundige is nog mee wezen kijken…het ging gewoon niet. Zelfs met kolven kreeg ik er niet genoeg uit om mijn kind te voeden!

Op dag 10 heb ik met pijn in mijn hart besloten om dit drama af te sluiten en op kunstvoeding over te gaan. Resultaat… een tevreden baby die goed groeit en een moeder die veel minder stress heeft! Wat een opluchting was dit zeg πŸ™‚

Hierna hebben we vrij snel een normaal ritme gekregen. Lieve is een tevreden en rustig kindje, ze doet het perfect! Af en toe heeft ze natuurlijk wel krampjes en mevrouwtje Kraaij heeft een geluid als een misthoorn πŸ˜‰ Dat is wel een beetje lastig want haar gehuil doet me gewoon fysiek pijn.

Maar vannacht….bijna 5 weken oud heeft ze de hele nacht doorgeslapen! Ik kan niet trotser zijn πŸ™‚

Mijn wond is mooi aan het genezen, al zit mijn buik er wel gek uit met zo’n moederflap. Mijn borsten zijn een meter afgezakt en superleeg, ik heb eindelijk de gloed die ze me tijdens de zwangerschap al beloofden πŸ˜‰ Fysiek voel ik me fantastisch, ik kan mijn huishouden weer redelijk aan terwijl ik officieel 6 weken niets mocht doen πŸ˜‰ Ik heb rust, reinheid en regelmaat, geen ontploft huis meer en doordat Michel regelmatig thuis werkt kan ik ook vaak even rusten of iets voor mezelf doen. Ik kan zelfs bijna al mijn kleren weer aan πŸ™‚ Ik heb een afspraak bij de psycholoog om aan mijn bevaltrauma te werken en ik heb ontdekt dat bekken instabiliteit niet op magische wijze meteen na de bevalling is verdwenen πŸ˜‰ Lopen is nog een dingetje…de hardloopschoenen blijven voorlopig nog in de kast staan want ik kom nog niet verder dan 500 meter. Maar ooit zal dat ook vast beter worden πŸ™‚

We hebben het geprobeerd en gelukkig hebben we foto’s van deze bijzonder momenten.

De eerste winst…wat was ik trots!

Eindelijk naar huis!

De hielprik…

Vaderdag met 4 dochters!

Inmiddels een kilo gegroeid en voor het eerst doorgeslapen!

 

4 gedachten over “Mijn eerste maand als moeder :)

  1. Ik ben helemaal Pro borstvoeding… als het lukt en als het geen onnodige stress geeft!
    Voor andere situaties is er een fles uitgevonden en maar goed ook!
    Iedere situatie is anders en borst of fles, als mama en kindje maar gelukkig zijn!

    Nogmaals hele dikke proficiat!

Laat een antwoord achter aan Cynthia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: