Als Urker tussen de Nederlanders ;)

Als Urker tussen de Nederlanders ;)

Urk was vroeger een eiland en als je heel nuchter kijkt is Urk nog steeds een eiland. Al is dat eiland al heel lang ingepolderd, Urkers blijven eilanders. Geboren en getogen Urkse kreeg ik toch ook wel een beetje een cultuurshock toen ik in het Harderwiekse ging wonen en een  ‘vreemde’ schoonfamilie kreeg 😉 Want al denk je ‘we zijn toch allemaal Nederlanders?’ Dat is echt niet zo…een Urker is een Urker en de cultuurverschillen zijn enorm!

Bijvoorbeeld:

Wij Urkers spreken dialect en dat passen we voor niemand aan! Okee, voor de koningin willen we ons best doen 😉 Ik spreek thuis eigenlijk alleen maar Nederlands met mijn ‘vreemde’ man, maar ik denk en ik voel in mijn moerstoal. ‘The Mr’ weet precies wanneer ik kwaad ben, want dan komt mijn dialect heel sterk naar voren. Ook moet ik nog altijd vertalen als ik praat, ik zeg dus wel eens heel rare dingen waar Michel zich helemaal krom om lacht. Ook is het doodnormaal om een vrouw ‘mins’ te noemen, mijn schoonmoeder was heftig beledigd toen ik haar dus aansprak met ‘mens’ wat ik pas begreep toen me uitgelegd werd dat dat geen normale aanspreekvorm is 😉 ‘hee mins’ is op Urk toch doodnormaal als je iemand iets wil vragen en je weet haar naam niet. Mijn katten verstaan ook alleen maar Urkers 😉

Urkers verkleinen altijd alles, ze kopen een nieuw auto’tje. Er staat een mannetje aan de deur…’moe er stot een mannetjen vor je an de duur’, zo’n mannetje kan dan ernstig beledigd zijn.

Een man is een mannetjen en een vrouw is een mins. Je billen zijn je gat en je bovenbenen zijn je billen. Je borsten zijn je pappen, en je pony is je toppe. Je tenen zijn je tietjes en je voorhoofd is je kolle. We hebben een prachtig dialect dat voor sommigen onbegrijpelijk is 😉 Mijn oma stuurde mij eens om een pondje ‘natte worst’ naar de slager in Kampen. De slager brulde van het lachen maar ik kwam zonder sauzijzen weer terug op de boot. Natte worst had de slager niet 😉 Je kan je rotzoeken om een flesse eek in de supermarkt als er alleen maar azijn te vinden is. En spiertjes is het favoriete schoonmaakspul voor de ramen, op de fles staat trouwens spiritus 😉 Dikkertjes bij de bakker zijn gevulde koeken en knolletjes bij de groenteboer is koolraap…

Urkers praten niet over emoties en gevoel, dat doe je gewoon niet. Toen ik mijn eerste depressie had kreeg ik dus ook regelmatig te horen dat ik ‘niet zo moest janken en gewoon moest doorgaan.’ Dat krijg je in je jeugd al mee, begrijpt je moeder niet waarom je loopt te huilen? Dan kan je een lel krijgen, dan weet je in ieder geval waarom je jankt 😉 Urkers zijn nuchter en stoer, harde werkers en binnenvetters. Ik moest ook wel een beetje wennen aan ’the Mr’ die zo in touch was met zijn emoties 😉

Als een Urker op visite komt, zegt ie ‘heuj’ en gaat hij gewoon lekker op de bank zitten en wacht op koffie. Urkers helpen niet mee met de afwas, als ze op visite komen worden ze bediend. Hoe anders gaat dat ‘an de walle’! Als je ergens binnenkomt krijg je meteen 3 zoenen en een knuffel, je wacht tot je binnen word gevraagd en groet eerst alle aanwezigen met een hand of ook weer 3 zoenen en een knuffel. Je helpt de gastvrouw waar mogelijk en je gaat niet weg zonder mee te hebben geholpen met de afwas en weer 3 zoenen en een knuffel, waarbij je netjes word uitgelaten. Urkers zeggen gewoon ‘heuj’ staan op en vertrekken 🙂 Wat heb ik moeten wennen aan al dat gekus en geknuffel! Kussen en knuffelen is iets wat ik alleen doe bij mensen waar dat goed bij voelt. Maar mijn schoonfamilie moest weer aan ons wennen en heeft zich andersom weer verbaasd.

Urkers kennen de manier van vragen die buiten Urk gewoon is niet. Ik zeg regelmatig tegen ’the Mr’ dat hij even het vuilnis weg MOET brengen. Doe zus en zo even, je moet even, pak even, we bedoelen het niet onbeleefd. Elke Urker herkent de vraag in de opdracht 😉 Ik vraag ook niet of je koffie wil? Bij mij is het ‘moet je koffie?’

Bij Urkers doet de buitenkant er echt toe, de vensterbank is altijd ingericht volgens de laatste trends en de ramen zijn altijd blinkend schoon. Dat is belangrijk want anders kletst er zeker wel een buurvrouw dat je ‘een vieze dotte’ bent 😉 Ik ben niet zo trendgevoelig en snap al helemaal niets van huisdecoratie. Schoonmaken heb ik een broertje dood aan, ik ben een waardeloze huisvrouw 😉 Ik heb geen schema, wat er die dag aan de beurt is om schoongemaakt te worden en ik maak ook mijn bed niet elke ochtend op 😉 Ik verontschuldig me dus standaard tegenover Urker visite voor de troep in mijn huis…en ik weet dat ze soms bevreemd kijken naar onze nogal bijzondere inrichting. In ons huis klopt niets, het is niet volgens de laatste trends ingericht en overal zweeft kattenhaar 😉

Op Urk heeft ook bijna iedereen een bijnaam, de meest bijzondere dingen hoor je voorbij komen. Mijn vader is bijvoorbeeld ‘de banaan’ maar zijn broertje heet ook zo. Mijn opa is ‘de pikker’, mijn ex was ‘die rooie’ maar de meest bijzondere vind ik nog steeds ‘de benzinezeiker’. Het is niet beledigend bedoeld het hoort bij de cultuur 🙂

Het is voor Urkers onmogelijk om Nederlands te praten tegen een Urker. Op verjaardagen in mijn familie leidt dat er vaak toe dat de ene helft van de visite de ander helft niet verstaat. We doen absoluut ons best om tegen een ‘vreemde’ Nederlands te praten maar tegen een Urker is dat onmogelijk. Ik merk het zelf ook, als mijn vriendinnen er zijn spreek ik plat dialect…ook tegen Michel, gelukkig verstaat hij het inmiddels prima en zijn dochters ook.

Alle mensen van buiten Urk wonen ‘an de walle’ want een Urker blijft een eilander. En alle mensen die ‘an de walle’ wonen zijn ‘vreemden’. Daarmee word niet bedoeld dat ze raar zijn, ze zijn gewoon geen Urkers 😉

Op zondagmiddag doen Urkers een ‘knippien’, we gaan dus even lekker tukken. Dit is vast overgebleven van de vissers die op zaterdagochtend thuiskwamen en op zondagavond 12 uur weer naar zee gingen. Ik hou van mijn knippien en geef het voor geen goud op! Mijn ‘vreemde’ echtgenoot kan deze traditie trouwens wel waarderen, hij is gek op knippies doen 😛

Urkers…we blijven vreemde mensen 😉

Bonsje.

41 gedachten over “Als Urker tussen de Nederlanders ;)

  1. Heel herkenbaar! Ik woon inmiddels al 5 jaar in Zwolle en dacht al vanaf jongs af dat ik niet een echte urker was maar sinds 2 jaar werk ik ook in Zwolle en merk ik pas dat ik soms woorden gebruik die zwollenaren helemaal niet kennen of dan heb ik weer over dat ik knolletjes had gegeten de dag daarvoor en dan weten ze niet wat dat is. Ik heb altijd buiten Urk op school gezeten dus mensen kunnen het ook niet horen aan mij als ik nederlands praat dat ik een urker ben, maar dan bel ik na werk in bijzijn van mijn collega’s mijn ouders op en dat praat ik in eens Urkers en dan hang ik op en switch ik altijd terug weer naar nederlands, dit is iets waar mijn collega’s altijd versteld van staan. Altijd als ik urkere gasten heb praat ik eerst nederlands tegen ze en daarna ga ik langzaam over op het urkers en dan zijn ze altijd zo blij dat ze urkers kunnen praten.

  2. Haha ik moest lachen! Ik werk in de Ducdalf en al ben ik nog zo ‘vreemd’, ik versta ze feilloos en praat inmiddels een aardig woordje Urks mee ? maar ik vroeg me iets af.. hoezo is een zoen nog steeds een zoen en geen poes?? ?

  3. Prachtige verhaal! Ik ben ‘vreemde’ van Urk, maar getrouwd met Urker ? En vind echt zo bijzonder om hier te beleven op Urk. Gelukkig kon snel aangepast met Urkers. Voel me hier erg welkom.

  4. Hoi ik dacht dat jij wel van een zoen en een knuffel hielt maar toch een leuk stukje hoor ik ken verschijnende Urkers en heb er 17 jaar gewerkt en leuke vrienden aan over gehouden
    Gr jan

  5. Precies…ik ook met een vreemde getrouwd. Vind nog steeds dat gezoen moeilijk aanvaardbaar. En dan de verjaardagen, een Urker gaat even op verjaardag en houd de jas aan en de schoenen gaan uit. Zo ging het vroeger nu is dat wat veranderd, maar ze zitten niet een lange zit. En dan een vreemde verjaardag. Schoenen aan en jas uit. De jas blijft ook lang uit want het word een lange zit. Het feestje begint vroeg in de middag en eindigt tot na het avondeten. Een tot vervelends toe lange zit waarbij je op op een gegeven moment begint te gapen omdat je niet meer weet waar over te praten. Geef mij maar oenze Urker verjoardagen!

  6. pracht verhaal ,ook voor mij heel herkenbaar met een vreemde man,vooral dat gepoes moest ik heel erg aan wennen,wij kregen thuis alleen een poes als je jarig was

  7. Oeman nou wai stingen op de riviera camping in dan zenen we welders as we ondeugend binnen dan kregen we vor oense klooten mos je die vreemden zien kieken. joaren loater begriep ik ut pas.

  8. Leuk geschreven en heel herkenbaar.
    Woon al 44 jaar an de walle en ga iedere week naar Urk naar m’n moe in de Talma.
    Ben getrouwd met een vreemde die inmiddels na 30 jaar getrouwd prima Urkers kan verstaan.
    Ik ben trots op mijn Urker roots.

    Ps: de Banaan liep vroeger mit m’n bruur Jan. Ai iete volgens mai Jelle.?

  9. Jarenlang heb ik me geschaamd omdat ik me steeds pas achteraf realiseerde dat ik tijdens verjaardagsvisites alweer gewoon was gaan zitten en me liet bedienen. Laat staan dat ik aanbood om te helpen met afwassen. Ik troostte me dan maar met de gedachte dat ik meer een Maria dan een Martha ben. Want het hele huisvrouwenbestaan is ook al niet aan mij besteed. Kussen en knuffelen doe ik alleen met intimi. Heel veel dank Bonsje ? Dankzij jouw relaas besef ik nu pas dat het “gewoon” mijn Urker genen zijn en dat ik me niet hoef te schamen, maar er juist trots op mag zijn ? Ook de rest van je verhaal is zeeeeer herkenbaar. Wat een heerlijk mens ben je ?

  10. Wat een mega leuk stuk, ik praat plat Urkers tegen mn vreemde man. Ha ha.. hij praat Nederlands terug. Soms in een winkelstraat levert dat rare blikken van andere mensen op! ?

  11. Heel veel fijne mensen leren kennen op urk.ik wilde ook graag een urker zijn maar dat zal wel nooit gebeurren.heel veel lieve groeten,een bijzondere groet aan ester,tot ziens. Rien

  12. Haha zo herkenbaar! Ik ben ook getrouwd met een vreemd mannetjen en woon aan de walle. Zo grappig dat schelden op zn urkers, man weet dan dat ie uit de buurt moet blijven;) En dat moeten, commandeer mij niet zo! ? Ik praat overigens wel nederlands tegen mijn hond onbewust, waarop mijn va en moe verbolgen (is dat Nederlands?) reageren: ij kan gewoen urrekers or, ij leustert ok nor oens!

  13. superleuk gedaan je moet echt vaker dit soort dingen schrijven, ow wacht ik moet natuurlijk zeggen: zou je vaker zulke dingen willen schrijven, urkers he, we vragen niet maar geven opdracht ?

    1. ja toch! 😉 Ik kan nog wel even doorgaan, de reacties op facebook lieten me zien dat ik nog ontzettend veel vergeten ben maar dan word het nog een blogje 😛

    1. dat heb je zo geleerd, God respecteer je dus dan praat je ‘netjes’ 😉 Ik heb hetzelfde trouwens alleen als ik ’s avonds in bed lig te bidden, besluit mijn vreemde altijd om tegen me te gaan kletsen 😉

  14. Goed stuk Bonsje!;) Wij Urkers kennen ook geen beleefdheidsvorm als “u” dus zelfs Willem en Max worden met “joe” aangesproken. Je moet buiten Urk trouwens ook niet over je “achterstraat” beginnen, dat snappen ze ook niet ? (Urks voor : tuin)

    1. hahaha zo kwam er ooit een kalletjen voor mij vanuit Hoevelaken op de fiets naar Urk. Hij heeft heel Urk afgezocht naar de achterstraat 😛 want mijn va zei dat ik daar zat…

  15. Wat een mooi verhaal ik zelf woon nu al 26 jaar in Assen maar zoals jij verwoord als ik kwaad ben dan weten de Kids dat ik Urkers praat en dan weten ze hoelaat het is

  16. Een heel herkenbaar verhaal. Ik lachte me rot toen ik het las want ook ik heb een ‘vreemde’ man en schoonfamilie. Je hebt het goed verwoord hoe het er soms aan toe kan gaan bij ontmoetingen tussen Urkers en ‘vreemden’.

Laat een antwoord achter aan Bonsje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: