Waardeloos

Waardeloos

Wat voelde het allemaal anders tijdens deze IUI cyclus. Ik was er al half van overtuigd dat het deze keer wel raak was…

Groot was dan ook mijn schrik toen ik gisterochtend ineens ongesteld werd. Ik heb het niet aan voelen komen, de meiden waren net gebracht. Totaal niet het juiste moment voor deze emoties.

Ik heb gehuild en ik huil nog, ik verzuip in mijn teleurstelling. Dit weekend was niet leuk voor de stiefjes en nog minder voor mij… Hun altijd vrolijke, maffe en gezellige stiefmoeder moest huilen, was snibbig en kortaf…het hele weekend! Het was zo gezellig gepland, ik had lekker een barbecue geregeld omdat we dat zo gezellig vinden…we hebben gebarbecued maar genieten kon ik niet. Ik kan er niets aan doen, ik weet niet waar ik het moet zoeken van verdriet en teleurstelling.

Ik voel me waardeloos!

Het belangrijkste wat een vrouw kan, wat een man niet kan is een kind baren en ik kan dat niet… Ik voel me absoluut mislukt in mijn vrouw zijn. Zelfs met zoveel hulp lukt het mij niet om zwanger te raken….

Wat kan ik nou eigenlijk wel? Op een beetje koken en schrijven na…. Ik kan niet werken, ik draag weinig nuttigs bij aan onze samenleving en ik kan blijkbaar ook geen kind krijgen. Het enige wat ik kan is eerlijk zijn, soms pijnlijk eerlijk…Ik deel mijn leven en mijn verdriet.

Vrienden stonden er voor me en dat is lief maar ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen. Ik wil ze niet belasten met mijn woedende wanhoop en mijn oeverloze verdriet. Mijn tranen slik ik weer in en ik zet mijn stoerste gezicht op…

Maar eigenlijk wil ik gewoon even onder mijn dekbed kruipen en weg zijn van de wereld. Gewoon even huilen en toegeven aan mijn verdriet, mijn teleurstelling.

Morgen het ziekenhuis weer bellen met het kloterige rotnieuws. Ik plan even geen nieuwe behandeling, ik wil even rust…ik ben zo moe. De meiden hebben ook bijna vakantie en zijn hier dan een paar weken. Ze hebben recht op een fijne vakantie dus een papa en stiefmama die druk zijn met ziekenhuisbezoekjes, dat werkt gewoon niet. Dan zou ik nog waardelozer zijn 😉

Ik weet heus dat ik niet waardeloos ben, ik voel me alleen wel heel even heel ontzettend waardeloos…

Bonsje

5 gedachten over “Waardeloos

  1. Het valt mij nu opeens op dat We hetzelfde thema hebben voor ons blog. Grappig. Jouw Blog heeft toch een heel andere uitstraling als de mijne ?

  2. Jeetje van een leuk recept artikel val ik zo in zo’n heftig verhaal. Vreselijk. Iets wat je zo graag wil, en waar je zowat alles voor over hebt maar wat je dus niet in de hand hebt. Sterkte! Al weet ik dat je daar niet veel aan hebt.

  3. Lieve Bonsje,
    Heftig zeg, ik heb geen idee hoe de rollercoaster zich in jouw lijf een geheel eigen route aflegt, maar ik kan je wel meegeven dat gevoelens over waardeloos zijn, gelukkig tijdelijk zijn. Het geeft aan dat je, hoe k*t je er nu bijzit, een écht mens bent van vlees en bloed. Met échte emoties. Elk mens is waardevol!

    Dikke knuffel ?

  4. Kop op Bonnie! Huilen mag en moet het lucht op iig. Probeer te genieten van je voorgenomen rust en als straks de vakantie aangebroken is komt het weer helemaal goed met je stiefjes. Ze zullen het gerust wel begrijpen!
    Heb makkelijk praten misschien en ik ben gezegend met 3 kinderen maar het ging ook niet vanzelf. 10x zwanger geweest. Geen Mmm wel spontaan maar kan me goed indenken hoe jij je voelt. Sterkte

Laat een antwoord achter aan Bonsje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: