Maar wat is het dan wel?

Maar wat is het dan wel?

Zoals jullie wel weten zijn ’the Mr’ en ik al een hele tijd bezig om zwanger te mogen raken. Dit lukt dus niet en omdat hij al 3 dochters heeft dacht ik dat het probleem dan mij zou zitten.

Dus hop, naar de huisarts. Daar kreeg ik een doorverwijzing naar het fertiliteitscentrum in Zwolle van de Isala klinieken. Daar was ik natuurlijk al wel bekend vanwege mijn vorige traject.

De onderzoeken werden gestart, echo’s gemaakt, bloed geprikt…. Alles zag er mooi uit, ondanks mijn overgewicht heb ik een keurige cyclus van 28 dagen en zijn mijn hormoonwaardes prima! Ook op de echo’s konden ze niks geks ontdekken.

Het sperma van ’the Mr’ werd getest en bleek van superkwaliteit te zijn….

Nog een onderzoekje om te kijken wat er dan mis kan zijn. De fertiloscopie…. Bij dit onderzoek gaan ze met een kleine camera via de vagina je buik binnen. Via een paar kleine sneetjes kunnen ze overal de boel eens goed onder de loep nemen. Meestal word dit zonder narcose gedaan en met een plaatselijke verdoving.

Nou is dit meisje natuurlijk niet meer zo bleu en onbevangen als eerst, ik heb er tenslotte al een ivf-icsi traject opzitten. Ik eiste dan ook dat het onderzoek onder narcose gedaan zou worden en gelukkig is dat mogelijk!

Afgelopen woensdag was het dan zover, om half 11 mocht ik me nuchter melden bij de receptie in het hoofdgebouw van het ziekenhuis. Door een vriendelijke gastdame naar de kamer gebracht en daar mocht ik mijn beurt afwachten. Heerlijk een prive kamer, wat een luxe! Mijn stress kon ik daardoor gewoon lekker bij mezelf houden zonder de stress van anderen binnen te laten komen. ‘The Mr’ was ook superblij want er was een goede wifi- verbinding zodat hij gewoon kon werken 🙂 Beter met wat nuttigs de tijd doden he 😉

Om 12 uur werd ik opgehaald om klaargemaakt te worden voor de operatie. Een heerlijke, vrolijke verpleegkundige maakte mij klaar, alle plakkers, bloeddrukmeters en infuusjes regelde hij al grappend en lachend waardoor ik mijn zenuwen heerlijk de baas kon blijven. Want je word natuurlijk niet elke dag in je onderkantje gekeken in een operatiezaal 😉 Die zenuwen kwamen op de OK wel even stevig naar boven, gelukkig was iedereen superlief en begrepen ze mijn klapperende kaken prima. Ik ben heerlijk gaan slapen en werd ook heerlijk wakker! Niet misselijk maar wel met stevige buikpijn.

Op de kamer teruggekomen heb ik snel wat boterhammen geregeld want ik was echt enorm hongerig. ‘The Mr’ had de chirurg en de gyneacoloog al gesproken….

Er is dus helemaal niks mis met mij! Alles is goed vanbinnen….

Daar ben ik blij om natuurlijk maar tegelijk komt er twijfel….Wat is het dan wel?! Waarom gaat het niet makkelijk, zoals bij anderen? Waarom krijg ik niet wat ik zo graag wil? Want: ik mankeer toch immers niets?

Met mijn zere onderkantje ben ik nu aan het bijkomen van alles.Het voelt alsof er heel wat is gebeurd daar beneden, mijn buik is dik en opgezet, de pijn valt mee. De twijfel blijft…. want waarom zou ik nu via IUI wel zwanger raken? Waarom krijgen 2 gezonde mensen samen niet gewoon een kindje?

Ik blijf bidden, hopen en wachten…. Het traject wat we nu in gaan zal vol hormonen en ziekenhuisbezoekjes zijn. Hopelijk met het zo gewenste resultaat….

Bidden jullie met ons mee?

Bonsje en Michel.

18 gedachten over “Maar wat is het dan wel?

  1. Ik las je artikel en ik dacht: “nou, wat kan je nog meer willen! Jullie zijn alletwee gezond! Geen probleem dan toch?”
    Maar toen dacht ik… Misschien is het zo simpel niet! Misschien denkt ons Bonsje wel af en toe “Was er maar een probleem, dan konden we tenminste met een specifieke oplossing starten” Maar ja, zoiets wil je natuurlijk ook niet echt!! In ieder geval, fijn dat je het deelt en ik wens je alle alle alle succes ermee! Hopelijk komt er snel een leuke aankondiging!

    1. inderdaad Alice 🙂 Als er een probleem zou zijn zou het in ieder geval duidelijk zijn. Nu seks ik al 10 jaar met veel plezier maar zonder resultaat 😉 Iedereen wil graag een antwoord op zijn vragen en als er geen kindje komt zijn er heel veel vragen. In ons geval wanneer er dus geen kindje komt is dit heel moeilijk. Hopelijk met een beetje hulp van de artsen komt er ooit nog een leukere aankondiging inderdaad 🙂

  2. Lijkt me heel vervelend om zo te twijfelen… Misschien dat als je het even van je af zet en je wat meer ontspant het wel ineens gebeurt… (al is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, dat begrijp ik). Nu eerst maar even bijkomen! Sterkte

    1. In die tien jaar dat ik nu oefen gebeurd het al niet en daarin zaten heel wat ontspannen momentjes 😉 Hopelijk komt het met een beetje hulp van de artsen wel goed. Dank je wel voor je lieve wensen.

  3. Lieve Bonsje & Michel,
    Ik zal af en toe voor jullie bidden, maar jullie huiswerk moet je toch écht zelf maken ?

    Heel veel succes!

Laat een antwoord achter aan Kim Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: