Vandaag is mijn lieve moeder jarig, 56 jaar is ze alweer! Omdat wij thuis dialect spreken noem ik haar gewoon moe, of meen moe, of oenze moe… in ieder geval is ze Moe 😉 Alweer bijna 36 jaar is ze mijn moe en wat kan ze dat goed!

Mijn moe en ik schelen niet zoveel, maar iets meer dan 20 jaar. Dat was voor veel mensen vroeger aanleiding om heel suggestief te vragen of ik soms een ‘moetje’ was. Nee hoor mensen, maak je niet druk… mijn va en moe waren al keurig 2 jaar getrouwd voordat ik als eerste kind mijn opwachting maakte 😉 Ze trouwden jong, zijn samen volwassen geworden en zijn met hun huwelijk een inspiratie voor mij!

Mijn moeders is er altijd, ze is er als ik het moeilijk heb maar ze is er ook om ouderwets de slappe lach mee te hebben 🙂 Het voordeel dat we niet zoveel in leeftijd schelen is dat ze zich altijd enorm in mij in heeft kunnen leven, zelfs tijdens mijn dwarse puberjaren deed ze niet vervelend 😉 Hoewel ze toen wel begon met blonde higlights in haar haren te kleuren. (ze is nu nog steeds niet grijs, gewoon oudblond 😉 )

Als ik met iets zit, is ze er om te luisteren en desgewenst mij van advies te voorzien, ze draait toch al ietsje langer mee… ze weet dus ook ietsje meer.

Toen ik ineens stiefmoeder werd heb ik enorm veel aan haar gehad. Hoeveel eet een peuter? Hoe pak ik dit aan? Waarom doen ze zo? Bij heel veel vragen wist mijn moe het antwoord. Daarom ben ik nu de stiefmoeder die ik ben. Gewoon een gezellige relaxte…net als mijn moe altijd gewoon een gezellige moe was. Ze accepteerde mijn stiefdochters als kleinkinderen zonder veel gedoe, Michel hoort bij mij dus zijn kinderen ook! Ze is gewoon hun oma Harmke. Ze houdt van ze en is oma waar ze dat kan (ze zijn er maar eens in de 2 weken)

Mijn moe oordeelt niet snel, al schrok ze zich laatst wel dood toen ik een septumpiercing liet zetten 😉 Roze haar? “staat je schattig” zegt ze gewoon 🙂 Waar andere moeders over mekkerden tijdens de wilde puberjaren, mijn moeder lachte er om. En inderdaad, ik draag inmiddels geen zwarte lippenstift meer en ook geen enorme plakkaten make- up. “Het gaat vanzelf voorbij” en ze had gelijk” Viel ik bezopen van de trap, maakte ze zich ook niet druk… mij werd gewoon na geroepen dat ik volgende keer nog eens zoveel moest drinken 😉 Verrotte frikandellen? “ochai lekkere, volgende keer maar iets minder bier drinken dan valt die frikandel lekkerder”

Katers waren de hel met het gevoel voor humor dat ze heeft… Mijn moe werd niet boos. Mijn moe kwam vroeg in de ochtend zingend mijn slaapkamer in om me met kusjes te overladen 😉

Toen ik vrij jong op mezelf wilde gaan wonen, heeft ze me gesteund. Samen klussen, spullen kopen… mijn moe deed het gezellig. Maar altijd was ik welkom voor een bordje kost 😉 (op jezelf wonen bleek best duur te zijn)

Toen ik eindelijk toegaf depressief te zijn, was ze er…om te luisteren en om bij te kunnen huilen. Mijn verdriet om mijn onvervulde kinderwens… ze weet het en erkent me. Mijn chronische pijn… ze steunt me.

Mijn moe, ze is er gewoon altijd. Ze is de leukste, de liefste en de mooiste moe. Ze is meen moe.

Moe ik hou van joe! Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop dat er nog heel veel verjaardagen gaan komen. Want ik kan joe nog lange niet missen!

Dikke poes! (poes is urkers voor kus)